გვან­ცა და­რა­სე­ლია 3 წე­ლია, რაც ეკ­რა­ნი­დან გა­უ­ჩი­ნარ­და. ეს პე­რი­ო­დი ოჯახ­სა და ოჯა­ხურ ბიზ­ნესს მო­ახ­მა­რა. ახლა კი სა­კუ­თა­რი კა­რი­ე­რის ახალ ეტაპს იწყებს – ახალ­შექ­მნი­ლი ქა­ლე­ბის რა­დი­ოს მთა­ვა­რი მე­ნე­ჯე­რი გახ­და, რა­დი­ო­სივ­რცე აქამ­დე მის­თვის უცხო იყო. თუმ­ცა მთე­ლი აზარ­ტით და მონ­დო­მე­ბით ჩა­ერ­თო ამ საქ­მე­ში და პირ­ვე­ლი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბი­თაც კმა­ყო­ფი­ლია. ტე­ლე­ვი­ზი­ის მიღ­მა გა­ტა­რე­ბულ დრო­ზე ახალ ამ­პლუ­ა­სა და სი­ახ­ლე­ებ­ზე გვან­ცა ჟურ­ნალ “სარ­კეს” ესა­უბ­რა.

– ეკ­რა­ნი­დან რაც გა­უ­ჩი­ნარ­დით, 3 წელი გა­ვი­და. ალ­ბათ ემო­ცი­უ­რი პე­რი­ო­დი გა­მო­ი­ა­რეთ. თქვენ ხომ წლე­ბი სულ ეკ­რან­ზე ჩან­დით და უცებ ამ­დე­ნი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო…

– ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი იყო ეს პე­რი­ო­დი ჩემ­თვის, თუმ­ცა ეს სუ­ლაც არ ნიშ­ნავს, რომ ძა­ლი­ან ბევ­რი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მქონ­და. რაც უფრო ჩარ­თუ­ლი ხარ ოჯახ­ში და რაც უფრო მე­ტად ეკუთ­ვნი ბავ­შვებს მით ნაკ­ლე­ბი დრო გრჩე­ბა სა­კუ­თა­რი თა­ვის­თვის. დე­დო­ბა და ოჯა­ხის მარ­თვა ყვე­ლა­ზე და­უ­ფა­სე­ბე­ლი და რთუ­ლი პრო­ფე­სი­აა. ბავ­შვე­ბი რაც იზ­რდე­ბი­ან, მით მეტი სა­ჭი­რო­ე­ბა აქვთ. არა­ვინ თქვას, რომ ეს 3 წელი თა­ვი­სუ­ფა­ლი დრო მქონ­და. ჩემი მე­გობ­რე­ბი აჩი­კო სო­ლო­ღაშ­ვი­ლი და თიკა ფა­ცა­ცია სულ მეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ. შეხ­ვედ­რას ვერ ვა­ხერ­ხებ­დი, რად­გან სულ და­კა­ვე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი. არა­და მათი სა­მუ­შაო გრა­ფი­კი ძა­ლი­ან დატ­ვირ­თუ­ლია და ისი­ნი უფრო ახერ­ხებ­დნენ დრო­ის გა­მო­ნახ­ვას, ვიდ­რე მე.

არ მო­ვი­ტყუ­ე­ბი და ემო­ცი­უ­რად ძა­ლი­ან რთუ­ლი პე­რი­ო­დი გა­ვი­ა­რე. ჩემი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ცხოვ­რე­ბის უწყვე­ტი ჯაჭ­ვი ერთ დღე­საც და­ირ­ღვა, მაგ­რამ გო­ნე­ბის დო­ნე­ზე ეს აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გა­აზ­რე­ბუ­ლი იყო და ამი­ტომ არ მი­ჭირ­და ემო­ცი­ე­ბის დაძ­ლე­ვა. თუ რა­ღა­ცას არ და­ამ­თავ­რებ, ვერ და­ი­წყებ ახალს, ვერ გან­ვი­თარ­დე­ბი. ამას წი­ნათ ერთ ერ­თმა ჩემ­მა თა­ნამ­შრო­მელ­მა მი­თხრა, ქალ მე­ნე­ჯე­რებს შო­რის ერთ ერთი სა­უ­კე­თე­სო ხარო. ამ სი­ტყვებ­მა და­მარ­წმუ­ნა რომ ღირ­და ამ ნა­ბი­ჯის გა­დად­გმა.

– ამ წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში კი­დევ რამე ახა­ლი საქ­მე ახა­ლი გა­ტა­ცე­ბა იპო­ვეთ?

– ჩემ­მა ოჯახ­მა ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი რამ შეძ­ლო და პრა­ღა­ში ქარ­თუ­ლი რეს­ტო­რა­ნი გახ­სნა. ძა­ლი­ან დიდი შრო­მა და რე­სურ­სი ჩა­ი­დო ამ საქ­მე­ში. ჩვენ­მა მონ­დო­მე­ბამ გა­ა­მარ­თლა და ეს ძა­ლი­ან გვა­ხა­რებს. ამ საქ­მით ჩემ­მა მე­უღ­ლემ აიხ­დი­ნა თა­ვი­სი დიდი ოც­ნე­ბა

– დღეს რა ეტა­პია თქვენს ოჯა­ხურ ცხოვ­რე­ბა­ში?

– ჩვენ ორი­ვე ვი­თარ­დე­ბით ცალ-ცალ­კეც და ერ­თა­დაც. ძა­ლი­ან გულ­წრფე­ლად რომ გი­თხრათ, ჩვენ ერ­თმა­ნე­თის ძა­ლი­ან დიდი გულ­შე­მატ­კივ­რე­ბი ვართ. გვაქვს ერ­თობ­ლი­ვი მიზ­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც გვინ­და გან­ვა­ხორ­ცი­ე­ლოთ. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩვენ ჩვე­ნი საქ­მის გამო გარ­კვე­უ­ლი ნა­წი­ლი ცალ-ცალ­კე გვი­წევს ყოფ­ნა.

– რო­გორ ახერ­ხებთ რომ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სულ იდე­ა­ლუ­რად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბით?

– ამას მხო­ლოდ გე­ნე­ტი­კას ვუ­მად­ლი. გა­რეგ­ნო­ბა­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ჩა­რე­ვე­ბი არა­სო­დეს გა­მი­კე­თე­ბია, ჯერ­ჯე­რო­ბით. 35 წლის ვარ და ჯან­სა­ღი კვე­ბა და ჯან­სა­ღი ძილი სავ­სე­ბით მყოფ­ნის ვიყო ფორ­მა­ში.